BKS Roztocze - strona oficjalna

Powrót do gry w piłkę zacząłem od grania z kuzynami mojej żony na „orliku” , przychodzili tam pograć zawodnicy Wisły Puławy. Często grali tutaj juniorzy, tacy jak Chwiszczuk, który gra teraz w pierwszym składzie Wisły i zdobył już parę goli. Namawiali mnie na grę w Wiśle. Jakbym wtedy poszedł, grałbym teraz pewnie w II-lidze. Fajne były te mecze z 3 kuzynami mojej żony. Są w wieku 11-13 lat. Żadne tam ułomki. Jeden gra w piłkę nożną w Wiśle Puławy. Drugi - w siatkówkę. Trzeci trenuje piłkę ręczną. Zagraliśmy kiedyś 3 na 1, żeby były równe szanse. Wygrałem bez problemu. Czasem było trudniej, czasem łatwiej, od 2007 roku ogrywałem ich regularnie. Często doprowadzałem ich do rozpaczy moimi kiwkami. Żartowałem, że kiedy przegram z nimi po raz pierwszy, będzie to świadczyło, że się starzeję. Oni rośli, coraz trudniej mi się grało. Jeden (siatkarz) rozrósł się tak bardzo, że nie dało mu się już strzelić gola z połowy boiska. Drugi (piłkarz) naprawdę nauczył się grać w nogę i

trudno było go kiwnąć, a i sytuacje na pustą bramkę przestał marnować. Ten od ręcznej coraz łatwiej mnie doganiał. Byłem w dość dobrej formie, ale było coraz trudniej. W końcu, w 2010 roku przegrałem jedną bramką. Trochę niefortunnie, bo prowadziłem 9:8, miałem setkę na 10:8, ale trochę niefrasobliwie spudłowałem, a oni trafili dwukrotnie. Niby mógłbym się usprawiedliwiać, że było po deszczu, poślizgnąłem się na śliskiej nawierzchni orlika, ale cóż.

Wiele sukcesów odnosiłem właśnie dlatego, że potrafiłem atakować na kilku frontach jednocześnie, od dziecka się do tego przygotowywałem.

• Komentarzy [0]
• czytano: [697]
• DO